اشکستان

حضرت رسول اکرم(ص) فرموده اند که پاره ای از تن من در زمین خراسان مدفون است و هر غمناکی او را زیارت کند حق تعالی غمش را زایل نماید.

.

.

غسل می کنی. جامه پاک می پوشی. خودت را معطر می کنی. بسیار یاد خدا می کنی . الله اکبر می گویی. حواست باشه که سرت رو بلند نکنی. به گنبد نگاه نکنی!

گامهای خود را کوتاه بر می داری.حتماْ قبل از اینکه بگم خودت پاهایت را برهنه کردی! زیر لب هی می گی امام رضا خیلی دوست دارم. فلکه آب رو رد می کنی می رسی به باب الرضا. اگه حال داری بر گرد.برگرد عیبی نداره! با احتیاط به طرف فلکه آب برگرد.فلکه آب رو برو سمت راست. برو تا برسی به باب الجواد. آخ! اینجا چه حالی داری! انگار تمام دنیا زیر پات. ولی بازم سرت رو بلند نکن. می دونم چشمات خیس خیس شده. اشک از روگونه هات سر می خوره و میریزه رو سنگ های رو زمین باب الجواد. بذار اشکت بریزه. یادت باشه هر چی اشک داری از  باب الرضا داری!

هنوزم باید گام هات رو کوتاه برداری. رسیدی یه باب الجواد. تمام وجودت پر شده از عطر حرم. تند تند نفس می کشی. نه! نفست به شماره افتاده. آروم سرت رو بلند کن. به گنبد نگاه نکنی ها! رو دیوار یه نوشته است. با من بخون:

 

اللهم انّی وقفت علی باب من ابواب بیوت نبیک صلواتک علیه واله...

واعلم انّ رسولک وخلفائک علیهم السلام اَحیاءٌ عندک یرزقون،

 

یرون مقامی ویسمعون کلامی و یردّون سلامی...

وفتحتَ باب فهمی بلذیذ مناجاتهم...

.

.

سرت رو بلند کن به گنبد نگاه کن. نگاه کن. خجالت نکش اومدی مهمونی. صاحبخونه اذن داد. داد بزن بگو:

 

یا امام رضا دیوونه اتم.